યુદ્ધ જ વિનાશ કરે છે. યુદ્ધ માત્ર હિંસા આપે છે. યુદ્ધ દ્વારા ફક્ત આંસુ મળે છે અને બાકી રહે છે વિખરાયેલી જિંદગી. અને ક્યારેય નાં ભરપાઈ થઈ શકે તેવો ખાલીપો. છૂટાછવાયા શહેર હોય કે વિખરાયેલા લોકો. શરીર, મન, વિચાર, જીવન, ભવિષ્ય અને આજીવિકા… બધું જ યુધ્ધમાં નાશ પામે છે. યુદ્ધ સૈનિક અને નેતાઓ માટે જીત-હારની રમત છે, દરેક યુદ્ધ લડવામાં ફક્ત એક જ વાત શીખવવામાં આવે છે. જો હું ફરીથી આવીશ, તો હું ફરીથી તેનો નાશ કરીશ. પરંતુ આ યુદ્ધ લોકોને માત્ર વિનાશ આપે છે. પીડા આપે છે. હાર અને જીતની વાર્તા વાર્તાઓ વચ્ચે આ યુક્રેન -રશિયા યુદ્ધે પણ આપણને આવાજ કેટલાક દ્રશ્યો આપ્યા છે. યુક્રેન અને રશિયા વચ્ચેના યુદ્ધની આ તસવીરો છે. યુક્રેનમાં ફેબ્રુઆરીના છેલ્લા સપ્તાહથી 10 મે, 2022 સુધી યુદ્ધમાં લગભગ 3400 નાગરિકોના મોત થયા હતા અને લગભગ 4000 લોકો ગંભીર રીતે ઘાયલ થયા હતા.
યુદ્ધનું કદરૂપું સત્ય એ છે કે યુદ્ધ કોઈનું નથી હોતું. રાજ્યો લડે છે અને તેમના પોતાના હિતો માટે સૌથી વધુ વિકૃત હિંસાનો ઉપયોગ કરે છે. જેનું પરિણામ પ્રજા અને પ્રજા ભોગવે છે. મોટી વસ્તી લોહીથી લથપથ યાદોને વહન કરીને બાકીનું જીવન જીવવા માટે મજબુર બને છે. યુક્રેનના લિવની સરકારી હોસ્પિટલમાં 11 વર્ષની યાનાને લઈ જઈ રહેલા આ ડૉક્ટરે ખરેખર એક દર્દનાક કહાની રજૂ કરી છે. 8 એપ્રિલના રોજ, યાના અને તેની માતા હુમલામાં ખરાબ રીતે ઘાયલ થયા હતા.
45 વર્ષીય ઓલેના વિટરને 14 વર્ષનો પુત્ર ઇવાન છે, જે પહેલેથી જ ઊંઘી રહ્યો છે. ઇવાનને સંગીતનો શોખ હતો અને તે ઓર્કેસ્ટ્રામાં સંગીત વગાડતો હતો. સંગીતના તે તાર યુદ્ધ દ્વારા ઓગળી ગયા છે. પાછળ એક રડતી માતા છે જેણે પોતાનો ડાબો પગ ગુમાવ્યો છે અને જીવનની સૌથી મીઠી વસ્તુ પણ છે. 10 મેના રોજ એક હુમલાએ આ પરિવારનું સંગીત કાયમ માટે છીનવી લીધું. ઇવાનના પિતાએ તેમના પુત્રને ઘરના બગીચામાં ઉગેલા ગુલાબની ક્યારીઓમાં દફનાવ્યો છે.
12 મેના રોજ 11 વર્ષની યાના તેની માતા નતાશા સાથે બોર્ડર ક્રોસ કરવા માટે ટ્રેન પકડવા જઈ રહી હતી. આ દરમિયાન જોરદાર બોમ્બ વિસ્ફોટ થયો અને બંને ગંભીર રીતે ઘાયલ થયા. યુદ્ધ શું આપે છે તેનો તમે અંદાજો લગાવી શકો છો કે માત્ર બીજા વિશ્વ યુદ્ધમાં જ કરોડો લોકોએ જીવ ગુમાવવો પડ્યો હતો. તેનાથી પણ વધુ સંખ્યામાં ઘાયલ થયા હતા. તે અફસોસની વાત છે કે યુદ્ધના આ સૌથી ખરાબ દ્રશ્યો હોવા છતાં વિશ્વ યુદ્ધ અટકાવી શક્યું નથી.
યાનાને એક જોડિયા ભાઈ છે – યારિક. યાના અને તેની માતાની ઇજાઓ પછી, હવે યારિક બંનેની સંભાળ લઈ રહ્યો છે. યાનાનું બાળપણ ઘણું શીખવા માટે હતું. પરંતુ હવે તેણે તેના બંને પગ વિના જીવવાનું કૌશલ્ય શીખવું પડશે. તેણે આંસુથી આગળ કઠોર દુનિયામાં કેવી રીતે આગળ વધવું તે શીખવું પડશે. અને યારિક… યારીકે હવે તેની બહેનને મદદ કરવી પડશે જે આગળ વધતા પહેલા પાછળ રહી ગઈ છે. જેથી તે જીવી શકે. જીવતા શીખી શકે.
ઓકસાના માત્ર 23 વર્ષની છે. 27 માર્ચે તેમના ઘરની નજીક એક જોરદાર વિસ્ફોટ થયો હતો. બોમ્બ ધડાકામાં, ઓક્સાનાએ તેના બંને પગ ગુમાવ્યા અને એક હાથ ગુમાવ્યો. ઓકસાનાનું જીવન હંમેશ માટે થંભી ગયું. હવે ચહેરા પર માત્ર આંસુ જ વહેતા જોવા મળે છે. અને ઓક્સાનાના ઘામાંથી લોહી નીકળી રહ્યું છે.
ઓક્સાના કહે છે- અમે જોરથી ધડાકો સાંભળ્યો અને તે પછી મને સમજાયું કે મારા પગ નથી. ખાલી ખાલીપણું છે, પીડા છે અને આગળ લાચારી છે. વિક્ટર ઓક્સાનાનો પતિ છે અને હવે તે તેનો છેલ્લો ઉપાય છે. વિક્ટર અને ઓક્સાનાને તેમના સપના જોવા માટે ફરજ પાડવામાં આવે છે અને જીવન ફક્ત એકબીજાને લાચાર બનતા જોઈં રહ્યા છે. યુદ્ધનો ઇતિહાસ આવા લાખો વિક્ટર અને ઓક્સાનાના ઉદાસી થી ભરેલો છે.
શાશા હરોખવિસ્કીની ઉંમર 38 વર્ષની છે. 22 માર્ચે થયેલા હુમલામાં, શાશાએ એક પગ ગુમાવ્યો કારણ કે સૈનિકોએ ભૂલથી તેને જાસૂસ સમજી લીધો હતો. હવે શાશા પાસે પગ નથી. પીડા એટલી બધી છે કે શાશા માટે તેને સહન કરવું મુશ્કેલ છે. શાશાને પગમાં ઘા અને એક પગ ગુમાવવાથી પણ દુખાવો થાય છે. ડોકટરો હવે સાશાને મિરર થેરાપી આપી રહ્યા છે જેથી તે હતાશામાંથી બહાર આવી શકે. પરંતુ અરીસામાં એક પગની છબી જોઈને તે બીજા પગ હોવાનો એહસાસ કરી શકે. અને ધીમે ધીમે પીડા સહન કરવાનું શીખી શકે છે. કેવી અજીબ વાત છે કે વ્યક્તિએ અરીસામાં પગને જોવો પડે જેથી પીડા નો અહેસાસ ઓચ્ચો કરી શકાય.
નાસ્તિયા કુઝિક માત્ર 21 વર્ષની છે. 17 માર્ચના રોજ, નાસ્ત્યા ચેર્નિવમાં તેના ભાઈના ઘરે ગઈ હતી. યુદ્ધના સમયે એકબીજાને મળવું, મળવું અને પ્રોત્સાહિત કરવું ખૂબ જ જરૂરી છે. પરંતુ આત્માઓ વહેંચવા ગયેલી નસ્તિયા તેના ભાઈના ઘરેથી બહાર આવતાં લાચાર બની ગઈ હતી. બોમ્બ ધડાકામાં નાસ્તિયાનો જમણો પગ ખોવાઈ ગયો હતો. ડાબા પગમાં પણ ગંભીર ઈજા થઈ છે. તેના બાકીના પગને લોખંડના સળિયા વડે બચાવવાના પ્રયાસો કરવામાં આવી રહ્યા છે. આ ડાબો પગ હવે તેના જીવનની અધૂરી વાર્તા છે.
એન્ટોન ગ્લાડુન 22 વર્ષીય હેલ્થકેર વર્કર છે. તે પૂર્વી યુક્રેનની સરહદ પર રાહત સેવાઓનો ભાગ હતો. 27 માર્ચે, એન્ટોન ખાણ વિસ્ફોટમાં તેના બંને પગ ગુમાવી દીધા. ડાબો હાથ પણ હવે મારી સાથે નથી. એન્ટોન ઘણા લોકો માટે દવાનો ચહેરો હતો. હવે તેઓ પોતે દવાઓ અને સેવાઓ પર નિર્ભર છે. આ યુદ્ધની એક મહાન વિકૃતિ છે. તે વસ્તુઓ જેવી છે તેવી રહેવા દેતો નથી. કલ્પના કરો કે તમારા હાથમાં ગુલાબ છે અને તેમાં માત્ર ગનપાવડર અને લોહીની ગંધ આવે છે…આ રીતે યુદ્ધ થાય છે. યુદ્ધ પછીના બાકીના દ્રશ્યો આવા છે.
